اعلام نتیجه انتخابات ایران و در پی آن برخوردها و دستگیری های انجام شده، درخواست پناهندگی و خروج ایرانیان از کشور را دو چندان کرد . براساس گزارشی از سازمان ملل که در رسانه های مختلف منتشر شده، پس از انتخابات خرداد ماه بیش از چهار هزار نفر از ایرانیان از کشور خود خارج شده اند.
اما روند بررسی پرونده های پناهجویان و دریافت پناهندگی از کشورهای مختلف و شرایط معیشتی و امنیتی آنها در این مسیر پر پیچ و خم برخی از پناهجویان را نگران کرده است. پناهجویانی که در کشور ترکیه درخواست پناهندگی را به سازمان ملل اعلام کرده اند نیز از وضعیت موجود ناراضی هستند.
حامد یکی از پناهجویان ایرانی که پس از انتخابات ایران کشورش را ترک کرده و در ترکیه در انتظار بررسی پرونده پناهندگی اش است، معتقد است ایرانیان متواری از مرزهای ایران تقریبا از چشم جامعه حقوقی نادیده گرفته می شوند.
این پناهجو به بی بی سی فارسی گفت:"انگار بخش هایی از جامعه جهانی حاضر به پذیرش و مشاهده این وقایع نیست . ما در این عرصه باید به تنهایی مسئولیت حمل تمام این فشارها را بر عهده بگیریم . دولت ترکیه از من پناهجو پول خاک می خواهد و حق هیچ فعالیت اقتصادی را هم به من نمی دهد. پروسه پرونده پناهندگی در سازمان ملل با چنین اوضاعی به طور متوسط بالاتر از یک سال به طول می انجامد."
زنان گروه دیگری از پناهجویان هستند که برخی از آنها به تنهایی پس از انتخابات، به دلیل بازداشت یا مشکلات دیگری مجبور به ترک ایران شده اند که برخی از آنها به دلیل نگرانی از بازگردانده شدن، حاضر به گفت و گو نبودند. اما یکی از این زنان جوان که مدتی است در ترکیه در انتظار مشخص شدن وضعیت پناهندگی اش است، حاضر به صحبت شد.
این پناهجو با اشاره به اینکه پرونده زنان تنها سریع تر رسیدگی می شود، گفت:"وضعیت رسیدگی به پرونده های پناهجوهای زن کمی متفاوت است . به محض ورود به ترکیه برای امنیت خود را به سازمان ملل معرفی می کنیم که امکانات بهتری برای زنان تنها دارد و مصاحبه ها زودتر انجام می شود. اما زنان بعد از مصاحبه دچار بلاتکلیفی می شوند. در شهرهای کوچک ترکیه مشکل زیاد است و با اینکه پلیس آنها را به خوبی می شناسد اما مدام کارت شناسایی از آنها درخواست می کند."
این پناهنده با تاکید بر اینکه در مورادی هم پلیس سعی می کند، با پناهجویان همکاری کند گفت:" با توجه به شرایط سخت به پناهجو مرخصی می دهند تا به شهرها بزرگ مثل آنکارا برود، اما هزینه این نقل و انتقال ها هم بالا است و پناهجو باید هفته ای دوبار برای امضا برگه به همان شهر کوچک برگردد در حالی که از نظر مالی در مضیقه است. از طرفی در شهرها کوچک امنیت برای زنان کمتر است، چند وقت پیش شنیدم که زنی را در شهر کایسری شبانه کتک زدند. اما این مسائل تا به حال توی شهرهای بزرگ مثل آنکارا گزارش نشده است."
روزنامه نگاران و عکاسان گروه دیگری از پناهجویانی هستند که پس از انتخابات به دلیل عدم امنیت شغلی و مشکلات مختلفی جلای وطن کرده اند. سازمان گزارشگران بدون مرز در یکی از اطلاعیه هایش این حجم خروج فعالان رسانه ای از ایران را پس از انقلاب بی سابقه توصیف کرده است .
حسین یکی از اهالی مطبوعات در ایران است که او نیز چندین ماه است در ترکیه مانند برخی دیگر از همکارانش در انتظار دریافت پاسخ برای پناهندگی است. اما نگران از وضعیت و برخوردهای موجوداست.
حسین به بی بی سی فارسی گفت: "با توجه به مدتی که در ترکیه هستم، واقعا نفهمیدم تکلیفم با جریان های خارج از ایران چیست و هر کس به نوعی ساز خودش را می زند و می خواهند به زیر بیرق آنها برویم. اگر ما می خواستیم این کار را بکنیم، زیر بیرق جمهوری اسلامی می ماندیم. در ایران در رسانه ای کار می کردیم که معروف بود به دروغ پردازی و مدام به ما می گفتند خجالت نمی کشید با آنها کار می کنید، الان هم که بیرون آمده ایم از آنجا رانده و از اینجا مانده شده ایم. ما به جاهای مختلفی ایمیل زده ایم اما دریغ از یک حرکت. منظور من این نیست که وظیفه آنها است که فرش قرمزی برای ما پهن کنند. اما ما نگران هستیم که پروسه زمانی ما خیلی طولانی شده است."
نکته ای که به اعتقاد برخی از کارشناسان از نظر پناهجویان دورمی ماند، قوانین مختلف کشورها برای پناهندگان است. فتحیه زرکش کارشناس امور پناهندگان در انگلیس مسائل امنیتی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و مذهبی را پنج تقسیم بندی برای درخواست پناهندگی عنوان می کند.
خانم زرکش می گوید "بسته به کشورها اوضاع فرق می کند، در مورد اتحادیه اروپا سعی می شود کنوانسیون پناهندگی رعایت شود و بررسی کنند که فرد می تواند پناهنده شود یا خیر. اما اتحادیه اروپا یک توافق نامه دارد که اگر فردی به کشوری اروپایی برسد باید در همان کشوری که وارد شده تقاضا دهد. اگر پناهنده به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در هر کشوری مراجعه کند، یک سرپناه و امکانات اولیه برای تامین معاش زندگی دریافت می کند."
انتظار و نگرانی از بازگردانده شدن، دلهره اصلی پناهجویان است. افرادی که به دلایل مختلف خانه و زندگی را رها کرده و در میان حبابی محصور شده اند که تنها راهشان انتظار از میزبانی است که حاضر شود آنها را به میهمانی بسیار محقرانه ای بپذیرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر